De flap van de zweethut gaat voor de laatste keer open na de vierde ronde. Koele lucht komt binnen, hier waar de energie nog vol is...en de stenen nog warm...de damp trekt naar buiten, de nacht in, naar de maan...het bos, het meer....en voorbij het altaar brand het vuur nog in warme volle gloed. Ik blijf zitten waken aan de deur...en een voor een komen de sisters langs om de hut uit te kruipen...in het vage licht van het vuur buiten, ik zie en voel ze...als vol belichaamde schaduwen, donkere warme vrouwenlijven, die op vier poten langs komen sluipen...slowly and powerfully...moving...breathing Sisters...of zijn het Tijgers? Oh, tiger-sister!!..., how full can my heart be? in joy and bowing... bowing, stil en vol.
Thank you for the Sacred journey: wild truthful Sisters! Aho Mitakye Oyassin!