Ontroerd door het verhaal van Wiesje de Beer naar aanleiding van de afgelopen Vrouwenintensive “Overgave aan je ware natuur” 23 t/m 26 oktober 2014
Zo aan het eind van deze stille, in mijzelf gekeerde dag voel ik de behoefte om met jullie toch te delen hoe mijn vrouwenweekend is geweest.
3 Dagen intensief samenzijn met 9 vrouwen is voor mij een bijzondere ervaring geweest.
Bijzonder omdat ik heb ervaren hoe rijk het is om in een veilige warme sfeer samen prachtige ceremonies te mogen doen en ervaren.
Vooral de zweethutceremonie heeft diepe indruk op mij gemaakt.
De avond ervoor in de tipi de gebedszakjes maken. Vooraf samen zingen, sharen en bij het vuur stil zijn. Met liefde en diepe intenties de gebedszakjes maken.
De volgende dag samen de zweethut opbouwen. Hout zagen en kloven, water halen, de dekens over de hut leggen, de stenen inwijden, de windrichtingen aanroepen, het reinigingsritueel.
De vuurvrouw die het vuur aanmaakt en zorgt voor de stenen en het vuur.
In de zweethut samen zijn met vrouwen. Zingend, biddend, lachend, delend en huilend.
Ik had het zwaar en tegelijk was het helemaal goed. Ik kon er doorheen ademen. Zo moeilijk voor mij om uit te reiken als ik het moeilijk had, maar het was nodig om dit alleen te doen (kon ik vandaag voelen zo lopend op de hei).
Vandaag ging door mij heen: “ik ben een beetje dood gegaan in de zweethut, oude patronen heb ik daar achtergelaten en daardoor heb ik ruimte gemaakt om te kijken wat ik wil, waar mijn kracht zit, waar de tijger in mij zit.
Het water reinigt mij en maakt dat ik opnieuw kan kijken. Wat zie ik dan?
Ik zie een sterke, wijze vrouw. Ja, ze is graag en vaak alleen, ja, ze kan moeilijk uitreiken, maar dat is hoe ze is. Ik wilde zo graag altijd anders zijn, ik wilde erbij horen.
Ik weet nu dat ik er helemaal mag zijn. Gewoon zoals ik ben.
Ik heb de liefdevolle aandacht, zachte ogen en warmte in de lichamen van de vrouwen gezien en gevoeld dit weekend en voel me dankbaar.
De gebedszakjes zijn in het vuur gegooid. De dankbaarheid, wensen en oude dingen die losgelaten wilde worden zijn door het vuur meegenomen naar de spirits.
Dank je wel lieve vrouwen, dank je wel moeder aarde, voor de wijsheid en de liefde.
Dank je wel Gaby en Sonja voor jullie liefdevolle bedding waar het veilig en warm was.
Aho!
Er is nog plek in de aankomende 3daagse Vrouwenretreat op 30 april t/m 3 mei. Opgave graag via Sonja http://www.hofvanaxen.com
Zo aan het eind van deze stille, in mijzelf gekeerde dag voel ik de behoefte om met jullie toch te delen hoe mijn vrouwenweekend is geweest.
3 Dagen intensief samenzijn met 9 vrouwen is voor mij een bijzondere ervaring geweest.
Bijzonder omdat ik heb ervaren hoe rijk het is om in een veilige warme sfeer samen prachtige ceremonies te mogen doen en ervaren.
Vooral de zweethutceremonie heeft diepe indruk op mij gemaakt.
De avond ervoor in de tipi de gebedszakjes maken. Vooraf samen zingen, sharen en bij het vuur stil zijn. Met liefde en diepe intenties de gebedszakjes maken.
De volgende dag samen de zweethut opbouwen. Hout zagen en kloven, water halen, de dekens over de hut leggen, de stenen inwijden, de windrichtingen aanroepen, het reinigingsritueel.
De vuurvrouw die het vuur aanmaakt en zorgt voor de stenen en het vuur.
In de zweethut samen zijn met vrouwen. Zingend, biddend, lachend, delend en huilend.
Ik had het zwaar en tegelijk was het helemaal goed. Ik kon er doorheen ademen. Zo moeilijk voor mij om uit te reiken als ik het moeilijk had, maar het was nodig om dit alleen te doen (kon ik vandaag voelen zo lopend op de hei).
Vandaag ging door mij heen: “ik ben een beetje dood gegaan in de zweethut, oude patronen heb ik daar achtergelaten en daardoor heb ik ruimte gemaakt om te kijken wat ik wil, waar mijn kracht zit, waar de tijger in mij zit.
Het water reinigt mij en maakt dat ik opnieuw kan kijken. Wat zie ik dan?
Ik zie een sterke, wijze vrouw. Ja, ze is graag en vaak alleen, ja, ze kan moeilijk uitreiken, maar dat is hoe ze is. Ik wilde zo graag altijd anders zijn, ik wilde erbij horen.
Ik weet nu dat ik er helemaal mag zijn. Gewoon zoals ik ben.
Ik heb de liefdevolle aandacht, zachte ogen en warmte in de lichamen van de vrouwen gezien en gevoeld dit weekend en voel me dankbaar.
De gebedszakjes zijn in het vuur gegooid. De dankbaarheid, wensen en oude dingen die losgelaten wilde worden zijn door het vuur meegenomen naar de spirits.
Dank je wel lieve vrouwen, dank je wel moeder aarde, voor de wijsheid en de liefde.
Dank je wel Gaby en Sonja voor jullie liefdevolle bedding waar het veilig en warm was.
Aho!
Er is nog plek in de aankomende 3daagse Vrouwenretreat op 30 april t/m 3 mei. Opgave graag via Sonja http://www.hofvanaxen.com